अर्थात चिमाजी अप्पांची शौर्य गाथा :
ज्या प्रेषिताने पराकोटीची सहनशीलता आणि संयम दाखवत क्रुसावर आपल्या प्राणांची आहुती दिली त्याच प्रेषित ख्रिस्ताच्या धर्माचा प्रसार करण्यासाठी पोर्तुगीजांनी जुलूमशाही चा अवलंब करत अन्योन्वित छळाची परिसीमा गाठली . अखेर बाजीराव पेशव्यांचे कनिष्ठ बंधू 'चिमाजी अप्पा' यांनी पोर्तुगीजांच्या वसई किल्ल्यावर स्वारी केली. पोर्तुगीजांकडे आधुनिक बंदुका होत्या. चीमाजींकडे राष्ट्र अभिमानाने सळसळनारे लाव्ह्या सारख रक्त होतं.ऐन तिशीतल्या चीमाजींना अनुभवी शिंदे सरदारांनी साथ दिली . शर्थी चे प्रयत्न करत चीमाजींनी वसई किल्ल्याची रसद तोडून किल्ल्याच्या अभेद्य भिंती सुरुंग लावून फोडल्या.
तब्बल तीन महिने चाललेल्या धुमश्चक्री नंतर अखेर १६ मे १७३९ रोजी पोर्तुगीजांनी चीमाजींपुढे शरणागती पत्करली.कॅप्टन केटानो डी सुझा परेरा यांनी शस्त्र ठेवून शरण नाम्यावर सही केली . कॅप्टन ला किल्ल्यातील पोर्तुगीज नागरिक व इतर लवाजम्यासह किल्ला सोडण्यास आठ दिवसांची मुदत दिली गेली . २३ मे १७३९ रोजी पोर्तुगीजांनी वसई किल्ला सोडला . पोर्तुगीजांच्या राजनैतिक शिष्टाचारानुसार, किल्ल्यातील अधिकार्याच्या खिदमतीतील एक पोर्तुगीज स्त्री चिमाजी अप्पांना नजर करण्यात आली . चीमाजींनी मात्र शिवाजी महाराजांचा आदर्श डोळ्यापुढे ठेवत त्या स्त्री ला सन्मानाने पोर्तुगीजांना परत केली.
'वाईटा मधून हि चांगलं ते घ्यावं' या उक्तीस अनुसरून चीमाजींनी वसई किल्ल्यातील दोन भल्या मोठ्या घंटा विजयाची आठवण म्हणून आपल्या सोबत घेतल्या .या दोन घंटा त्यांनी अनुक्रमे भीमाशंकर देवस्थान,पुणे आणि वाई येथील देवस्थानाला भेट दिल्या . ख्रिस्ताच्या अहिंसेची आणि मानवतावादाची नांदी देणाऱ्या या घंटा आज शिवालायांच्या प्रांगणात "ओम शांती ओम " चा घंटारव ही तितक्याच तन्मयतेने करतात.
शूर वीरांच्या शौर्य गाथेला असेच शांतीचेच पूर्ण विराम लागतात. भाळावरच्या विजयाच्या टिळयांचे अखेर सात्विक गंध होतात. या गंधांना भगवा ...हिरवा ..लाल असा कुठलाच रंग नसतो. असतो तो केवळ नाद ... राष्ट्राभिमानाच्या हुंकारांचा घंटारवच तो ...
राष्ट्रभक्त शूर वीर चिमाजी अप्पांना
स्वातंत्र्य दिनी मानाचा मुजरा
१५ ऑगस्ट २०१२
0 टिप्पण्या